ابوعبدالله از نیکان بوشنج بود و در بخارا کاتب افتکین بود و نامه های خود را با عنوان محمد بن احمد شبلی شروع میکرد و چون وزیر افتکین گردید شبلی را حذف و فقط نام خود و پدررا باقی گذارد. (از یتیمهالدهر ثعالبی ج 4 ص 72)
ابوعبدالله از نیکان بوشنج بود و در بخارا کاتب افتکین بود و نامه های خود را با عنوان محمد بن احمد شبلی شروع میکرد و چون وزیر افتکین گردید شبلی را حذف و فقط نام خود و پدررا باقی گذارد. (از یتیمهالدهر ثعالبی ج 4 ص 72)
محمد بن فضل بن عباس بلخی، مکنی به ابوعبدالله. از صوفیان مشهور و مشایخ بزرگ خراسان در قرن سوم و چهارم هجری است. وی از بلخ رانده شد و در سمرقند سکنی گزید و بسال 319 هجری قمری در آنجا درگذشت. او را سخنان حکیمانه ایست. (از الاعلام زرکلی ج 7 ص 221 بنقل از طبقات الصوفیه و حلیه الاولیاء)
محمد بن فضل بن عباس بلخی، مکنی به ابوعبدالله. از صوفیان مشهور و مشایخ بزرگ خراسان در قرن سوم و چهارم هجری است. وی از بلخ رانده شد و در سمرقند سکنی گزید و بسال 319 هجری قمری در آنجا درگذشت. او را سخنان حکیمانه ایست. (از الاعلام زرکلی ج 7 ص 221 بنقل از طبقات الصوفیه و حلیه الاولیاء)